Evangelie van de dag- donderdag 13.08.2020

tot zeven maal zeventig maal...
de 'ultieme' verbinder...
Wat is vergeving?
Wat is schuldbesef en wat is berouw?
Deze keer heb ik het nu niet over zware criminele feiten,
amokmakers en dergelijke maar over het trachten samen te leven
met verschillende overtuigingen en gezindheden.
En dat is iets van alle tijden.
Het evangelie van vandaag laat me er bij verwijlen.
Hoe komt het dat we vandaag de dag moeilijk kunnen samen leven?
Hoe komt het dat er minder mensen zich geroepen voelen omin ploeg,
in team iets te kunnen ontwikkelen, te laten groeien...
Hoe komt het dat er bijna geen mensen gevonden worden die de zaak willen trekken,
die leiding durven nemen om met die verschillende meningen om te gaan?
Hoe komt het dat er bijna geen herders meer te vinden zijn?
Hoe komt het dat vrijwilligerswerk dient vergoed te worden?
Veel vragen...weinig antwoorden...
Misschien ontbreekt het ons aan 'een groter geheel', een houvast..een samengedragen verantwoordelijkheidsbesef...
Ook al spreken we de zelfde taal...
Het wordt moeilijk om mekaar te verstaan, laat staan te vergeven.
We zijn geworden gelijk kleine kinderen...en laat nu dat zijn, wat ons groot maakt....
Wie niet wordt gelijk een kind, zal nooit het rijk der hemelen betreden...
Nieuwe uitdagingen liggen in 't verschiet en vergeving vragen en krijgen kijkt over het muurtje!
happy day
dirk

evangelie: Mt. 18, 21-19, 1

In die tijd kwam Petrus naar Jezus toe en sprak:
“Heer, als mijn broeder tegen mij misdoet,
hoe dikwijls moet ik hem dan vergeven?
Tot zevenmaal toe?”
Jezus antwoordde hem:
“Neen, zeg Ik u,
niet tot zevenmaal toe,
maar tot zeventig maal zevenmaal.
Daarom gelijkt het Rijk der hemelen
op een koning, die rekening en verantwoording
wilde vragen aan zijn dienaren.
Toen hij hiermee begon, bracht men iemand bij hem,
die tienduizend talenten schuldig was.
Daar hij niets had om te betalen gaf de heer het bevel
hem te verkopen met vrouw en kinderen en al wat hij bezat,
om zo de schuld te vereffenen.
De dienaar wierp zich voor hem neer en smeekte
Heer, heb geduld met mij en ik zal u alles betalen.
De heer kreeg medelijden met die dienaar,
liet hem gaan en schold hem de geleende som kwijt.
Maar toen de dienaar buiten kwam,
trof hij daar een andere dienaar,
die hem honderd tienlingen schuldig was;
hij greep hem bij de keel en zei:
“Betaal wat ge schuldig zijt.”
De andere dienaar wierp zich voor hem neer en smeekte:
“Heb geduld met mij en ik zal u betalen.”
Maar hij weigerde, en liet hem zelfs in de gevangenis zetten,
totdat hij zijn schuld betaald zou hebben.
Toen nu de overige dienaars zagen wat er gebeurd was,
waren zij diep verontwaardigd
en gingen hun heer alles vertellen.
Daarop liet de heer hem roepen en sprak:
“Gij, lelijke knecht,
heel die schuld heb ik u kwijtgescholden,
omdat ge mij erom gesmeekt hebt.
Had gij dan ook
geen medelijden moeten hebben met uw mededienaar,
zoals ik met u medelijden heb gehad?”
En in toorn ontstoken
leverde zijn heer hem over aan de beulen,
totdat hij zijn hele schuld betaald zou hebben.
Zo zal ook mijn hemelse Vader met ieder van u handelen,
die niet zijn broeder van harte vergiffenis schenkt.”
Toen Jezus deze toespraak geëindigd had,
vertrok Hij uit Galilea
en ging naar het Overjordaanse gebied van Judea.

tot zeven maal zeventig maal...
de 'ultieme' verbinder...

Wat is vergeving? Wat is schuldbesef en wat is berouw?
Deze keer heb ik het nu niet over zware criminele feiten, amokmakers en dergelijke maar over het trachten samen te leven met verschillende overtuigingen en gezindheden.
En dat is iets van alle tijden..
Het evangelie van vandaag laat me er bij verwijlen.
Hoe komt het dat we vandaag de dag moeilijk kunnen samen leven?
Hoe komt het dat er minder mensen zich geroepen voelen om
in ploeg, in team iets te kunnen ontwikkelen, te laten groeien...
Hoe komt het dat er bijna geen mensen gevonden worden die de zaak willen trekken, die leiding durven nemen om met die verschillende meningen om te gaan?
hoe komt het dat er bijna geen herders meer te vinden zijn?
Hoe komt het dat vrijwilligerswerk dient vergoed te worden?
veel vragen...
weinig antwoorden...
Misschien ontbreekt het ons aan 'een groter geheel', een houvast..
een samengedragen verantwoordelijkheidsbesef...  Ook al spreken we de zelfde taal... Het wordt moeilijk om mekaar te verstaan, laat staan te vergeven.
We zijn geworden gelijk kleine kinderen...
en laat nu dat zijn, wat ons groot maakt....
Wie niet wordt gelijk een kind, zal nooit het rijk der hemelen betreden...
Nieuwe uitdagingen liggen in 't verschiet en vergeving vragen en krijgen kijkt over het muurtje!
happy day
dirk