2021 Die maskers.

 

2021 DIE MASKERS 

Die maskers word ik nooit gewoon, 

het is precies nen telefoon, 

Hallo Hallo, wil ik juist zeggen, 

de rest is moeilijk uit te leggen.

Dat op en af, tijdens de mis

ge weet niet wat 'n strijd dat is....

En dan op 't altaar van ons Heer, 

blokkeerde die rekker nog eens weer..

En dat die zondag van 't nieuw Jaar,

dat was ni echt een schoon gebaar.

Dat nieuwe jaar begint al stillekes aan in pas te lopen, 

nog op ’t gemakske maar in cadans.

Zelfs de dagen beginnen al een beetje uit te lopen.

de vrieskou krijgt haar glans.

Nog effen geduld, een maand of twee, 

en, ’t weer valt terug een beetje mee.

Wanneer ze straks massaal beginnen te vaccineren, 

om het virus te ambeteren,

dan krijgen we zicht dat het ooit terug wat beter gaat,

ons leven valt dan weer in maat.

Maar hopelijk niet zoals voorheen, 

met stress en snelheid aan ons been.

Dan droom ik van een nieuwe tijd 

met rust en kalmte als respijt.

Als we dat met elkaar zo kunnen arrangeren, 

dan kunnen onze kinderen nog iets van ons leren.

Dat drukte, stress wel overgaat,

als we met zijn allen in snelheid ons gaan minderen, 

dat de ‘good memories’ blijven zinderen, 

Als aanvaarding van het heden, 

niet de rush van het verleden,

Maar beleving hier en nu, 

onder een grote paraplu.

Waar we rustig onder schuilen,

als in een kathedraal met zuilen.

In geborgenheid van Hem die we me met zijn allen noemen,

en die allen weet te verzoenen,

Met Hem als Goede Herder, 

kunnen we ook in 21 weer wat verder.

Dirk

Laken, 5 januari 2021