Lezingen van de dag- woensdag 24.06.2020- GEBOORTE VAN JOHANNES DE DOPER, Hoogfeest
https://www.kerknet.be/organisatie/kerk-jette
tweede lezing: Hand. 13, 22-26
In die dagen zei Paulus:
“Nadat God Saul verworpen had,
verhief Hij David tot koning van het volk Israël.
Van deze gaf Hij het getuigenis:
Ik heb David gevonden, de zoon van Isaï,
een man naar mijn hart,
die mijn wil in alles zal volbrengen.
Uit diens nakomelingschap heeft God
volgens belofte
voor Israël een Verlosser doen voortkomen,
Jezus;
nadat reeds Johannes vóór zijn optreden
een doopsel van bekering had gepredikt
aan heel het volk van Israël.
Toen Johannes aan het einde van zijn loopbaan was zei hij:
Wat ge meent dat ik ben,
ben ik niet;
maar na mij komt iemand
wiens schoeisel ik niet waard ben los te maken.
Mannen broeders,
zonen uit Abrahams geslacht en godvrezenden onder u:
tot ons is dit woord van verlossing gezonden.”
evangelie: Lc. 1, 57-66.80
In die tijd brak voor Elisabeth het ogenblik aan
dat zij moeder werd;
zij schonk het leven aan een zoon.
Toen de buren en de familie hoorden
hoe groot de barmhartigheid was,
die de Heer aan haar had betoond,
deelden zij in haar vreugde.
Op de achtste dag kwam men het kind besnijden
en ze wilden het naar zijn vader Zacharias noemen.
Maar zijn moeder zei daarop:
“Neen, het moet Johannes heten.”
Zij antwoordden haar:
“Maar er is in uw familie niemand die zo heet.”
Met gebaren vroegen zij toen aan zijn vader
hoe hij het wilde noemen.
Deze vroeg een schrijftafeltje en schreef er op:
“Johannes zal hij heten.”
Ze stonden allen verbaasd.
Onmiddellijk daarop werd zijn mond geopend,
zijn tong losgemaakt
en verkondigde hij Gods lof.
Ontzag vervulde alle omwonenden
en in heel het bergland van Judea
werd al het gebeurde rondverteld.
Ieder die het hoorde, dacht er over na en vroeg zich af:
“Wat zal er worden van dit kind?”
Want de hand des Heren was met hem.
Het kind groeide op en de Geest beheerste hem meer en meer.
Hij verbleef in de woestijn
tot de dag, waarop hij zich aan Israël in het openbaar vertoonde.
De doopvont in Sint - Pieterskerk van JETTE
De doopvont is wellicht het oudste kunstwerk dat de kerk bevat.
Zij dateert, zoals op de kuip staat geschreven, uit 1597 en werd in de eerste kerk geplaatst misschien nadat de kerk, de abdij en de pastorie van Jette verwoest werden tijdens de Godsdienst oorlogen op het einde van de 16de eeuw. Het deksel uit messing, een legering van koper en tin, dateert van 1778, bij de ingebruik name van de 2e kerk, jaartal, dat als je goed ziet, op de rand staat ingeschreven. De arduinen voet is van recentere datum.
De doopvont kwam hier terecht bij de vernieuwingswerken van 1961.
Ze werd lichtjes ingegraven. Misschien om de opstijgende beweging van de pasgedoopte uit het water na de indompeling beter tot z'n recht te laten komen? St. Paulus schrijft : "Met Christus begraven in het doopsel, zijt gij ook met Hem daaruit opgestaan.
(Brief aan de Kolossenzen 2, 12). Het marmer rondom het doopbekken is afkomstig van dezelfde leverancier als deze van het hoofdaltaar. In vroegromaanse kerken was de doopvont zelfs een soort vijvertje, waarin de volwassen dopelingen geheel werden ondergedompeld, veel meer dus dan een besprenkeling uit een kom met water! Door het doopsel wordt men christen. Op het plan van de architect stond de doopvont links in het portaal onder de toren, daar waar men toegang heeft tot de kerk. Op die plaats staat nu een
O.L.Vrouw van Lourdes Beeld. Bij vele Middeleeuwse kerken, zoals in Florence, staat de doopkapel zelfs los van het kerkgebouw.
Wanneer de christenen een kerk binnenkomen maken zij een kruis teken met het gewijde doopwater ter herinnering aan hun doopsel.
Zij willen zich a.h.w. zuiveren alvorens de gewijde ruimte te betreden.
Wijwatervaten staan opgesteld bij de hoofdingang onder de toren en bij de zij-ingang. Bij de uitgang van de sacristie, zoals bij de ingang van de weekkapel, hangt een koperen wijwatervat. Weliswaar nu omwille van de Corona maatregelen wijwatervatten zijn leeg.
Reacties
Een reactie posten
Plaats hier jouw reactie