Evangelie van de dag- vrijdag 1 mei 2020 Helpers onderweg
HELPERS ONDERWEG
Wanneer ik deze woorden schrijf,
krijg ik mijn energie niet kwijt,
want morgen is het weer 1 mei,
en staan de schoenen op een rij.
Alleen heb ik er de moed niet voor,
alleen naar Halle, in het spoor,
dat wij reeds 14 jaar op rij,
beleven op de eerste mei.
Een dag gewijd aan Jezus'pa
beter gezegd een pluspapa,
een timmerman uit Nazareth
Het leven was ook toen geen pret.
en toch in t' eenvoudige gezin,
daar was het niet, gewin,gewin.
In dit eenvoudige bestaan
heeft Hij de kennis opgedaan.
Daar is de wijsheid toen ontgonnen,
Het zaad heeft toen de kiem ontsponnen,
die verder groeide in de streek,
waar hij geen risico's ontweek.
Die tijd waarin hij onderwees,
gaf menigeen een beetje vrees.
Verbaasd keken de mensen toe,
en roddelden vervelens moe.
Ze namen er toen aanstoot aan,
zelfs Jezus kon die druk niet aan.
Want wonderen bleven toen wel uit,
maar Jezus nam de vlucht vooruit.
Zo trok hij verder in de streek,
van huis tot huis, van stad tot stad,
tot hij voldoende had gezaaid,
het zaad tot kiemens toe in staat.
Dan in de aanvang van de Mei,
Maria maand, het licht nabij,
beleven wij die warme gloed,
wat Jezus' mama voor ons doet.
Wij brengen haar nu in ons huis
wat bloemekes, ook aan het kruis,
die eenvoud siert nu ons bestaan,
om nieuwe wegen in te gaan.
Te voet op stap, of met de trein,
wie wou daar nu niet echt bij zijn,
Maar dit jaar zal het ons niet lukken,
om terug de tocht, zelfs niet in stukken,
zo samen aan te vangen,
en dan in Halle blijven hangen.
Maria weet dat al te goed,
dat zij haar kinderen niet kan zien,
maar, ooit gaan wij, in kleine kring,
op stap, op tocht, met t'gans gezin
als blijvende herinnering.
Ooit gaan we samen als gezin,
die rijke mooie wereld in.
Van Jette terug naar Halle toe,
dat maakt ons niet echt levensmoe.
We weten, dat we onderweg
er nooit alleen te hoeven staan.
Zo kunnen we die wereld aan.
Alleen kunnen we dit niet aan.
We hebben medemensen nodig,
Die ons op kruispunten van het bestaan,
ons helpen in 'het' over 'gaan'.
Maria, sta ons ook nabij,
niet echt, alleen de eerste mei,
Geef ons die kracht om alle dagen
nieuwe wegen over te steken,
om zo de mensen te bereiken
die het ook nu niet meer weten.
Getuigen van de Heer die leeft,
die laat ons zelden in de steek.
Die brengt ons zelf tot de eindmeet.
En als het ons soms niet echt gaat,
het missen van die overlaat.
Wees dan nog meer met ons begaan
de stille kracht in ons bestaan.
Laken, Feest van Sint Jozef arbeider, vooravond 1 mei, 2020
Wanneer ik deze woorden schrijf,
krijg ik mijn energie niet kwijt,
want morgen is het weer 1 mei,
en staan de schoenen op een rij.
Alleen heb ik er de moed niet voor,
alleen naar Halle, in het spoor,
dat wij reeds 14 jaar op rij,
beleven op de eerste mei.
Een dag gewijd aan Jezus'pa
beter gezegd een pluspapa,
een timmerman uit Nazareth
Het leven was ook toen geen pret.
en toch in t' eenvoudige gezin,
daar was het niet, gewin,gewin.
In dit eenvoudige bestaan
heeft Hij de kennis opgedaan.
Daar is de wijsheid toen ontgonnen,
Het zaad heeft toen de kiem ontsponnen,
die verder groeide in de streek,
waar hij geen risico's ontweek.
Die tijd waarin hij onderwees,
gaf menigeen een beetje vrees.
Verbaasd keken de mensen toe,
en roddelden vervelens moe.
Ze namen er toen aanstoot aan,
zelfs Jezus kon die druk niet aan.
Want wonderen bleven toen wel uit,
maar Jezus nam de vlucht vooruit.
Zo trok hij verder in de streek,
van huis tot huis, van stad tot stad,
tot hij voldoende had gezaaid,
het zaad tot kiemens toe in staat.
Dan in de aanvang van de Mei,
Maria maand, het licht nabij,
beleven wij die warme gloed,
wat Jezus' mama voor ons doet.
Wij brengen haar nu in ons huis
wat bloemekes, ook aan het kruis,
die eenvoud siert nu ons bestaan,
om nieuwe wegen in te gaan.
Te voet op stap, of met de trein,
wie wou daar nu niet echt bij zijn,
Maar dit jaar zal het ons niet lukken,
om terug de tocht, zelfs niet in stukken,
zo samen aan te vangen,
en dan in Halle blijven hangen.
Maria weet dat al te goed,
dat zij haar kinderen niet kan zien,
maar, ooit gaan wij, in kleine kring,
op stap, op tocht, met t'gans gezin
als blijvende herinnering.
Ooit gaan we samen als gezin,
die rijke mooie wereld in.
Van Jette terug naar Halle toe,
dat maakt ons niet echt levensmoe.
We weten, dat we onderweg
er nooit alleen te hoeven staan.
Zo kunnen we die wereld aan.
Alleen kunnen we dit niet aan.
We hebben medemensen nodig,
Die ons op kruispunten van het bestaan,
ons helpen in 'het' over 'gaan'.
Maria, sta ons ook nabij,
niet echt, alleen de eerste mei,
Geef ons die kracht om alle dagen
nieuwe wegen over te steken,
om zo de mensen te bereiken
die het ook nu niet meer weten.
Getuigen van de Heer die leeft,
die laat ons zelden in de steek.
Die brengt ons zelf tot de eindmeet.
En als het ons soms niet echt gaat,
het missen van die overlaat.
Wees dan nog meer met ons begaan
de stille kracht in ons bestaan.
Laken, Feest van Sint Jozef arbeider, vooravond 1 mei, 2020
Vrijdag 1.05.2020
evangelie (Mt.13, 54-58)
evangelie (Mt.13, 54-58)
In die tijd begaf Jezus zich naar zijn vaderstad en onderwees hen in hun synagoge, zodat ze verbaasd zeiden: “Waar heeft Hij die wijsheid vandaan en de macht om wonderen te doen? Is Hij niet de zoon van de timmerman? Heet zijn moeder niet Maria en zijn broeders Jakobus, Jozef, Simon en Judas? Wonen zijn zusters niet allen bij ons? Waar heeft Hij dat alles vandaan?” En zij namen er aanstoot aan. Maar Jezus sprak tot hen: “Een profeet wordt overal geëerd behalve in zijn eigen stad en in zijn eigen kring.” En wegens hun ongeloof deed Hij daar niet veel wonderen.
Reacties
Een reactie posten
Plaats hier jouw reactie