PREEK TV-MIS over THOMAS, foto's, video's, liedjes, link naar de teksten...

https://www.kerknet.be/organisatie/kerk-jette

PREEK OVER THOMAS

Lieve mensen, in de huiskamer,

Vrede zij u….

Rare tijden, Stille tijden,

Zelfs hier in deze kerk bleef met Goede Vrijdag de godslamp branden,

Christus bleef paraat, bleef thuis…. Hij bleef in zijn kot.

Waarom,

Meer dan ooit verkoos hij deze dagen in ons midden te zijn.

Als Goede Herder, kon hij niet anders.

Als Barmhartige Herder kunnen we in de tweede lezing van vandaag onderkennen dat,

zonder Hem gezien te hebben, en zonder dat we hem nu zien, hoop en vreugde, de Paaswoorden bij uitstek zijn.

Tegelijkertijd wordt het een ommekeer, een begin punt, een nieuw elan, een nieuwe tijd, een nieuwe periode, een nieuweander Pasen.

Door die Goddelijke Barmhartigheid heeft Christus als mens…, nen doodgewone ons ten diepste kunnen raken.

Want, vanaf nu, in volle corona Crisis, waar gemeenschappen verhinderd worden om samen te komen, samen te bidden, te vieren…

Vanaf nu weten we maar al te goed dat ons geloof zoveel kostbaarder is dan het vergankelijke goud…

Meer dan ooit beseffen we dat de Kerk ten dode is opgeschreven als zij plaatselijk niet wordt beleefd.

Uit de lezingen van de Handelingen kunnen we dit gegeven mooi accentueren.

Het leven in gemeenschap, een beetje te ideaal…..niewaar?

Maar, het toont overduidelijk de wezenlijke, onmisbare elementen van elke christelijke kerk ook al is en blijft dat een utopie.

Maar hieruit ontkiemt de groeikracht, de dynamiek. Dat horen we ook regelmatig in de toespraken van onze Paus.

Als eerste spoorde hij ons aan om door middel van de nieuwe media in contact te blijven met diegenen die ons toegegeven zijn, als Barmhartige Herder die het brood breekt en niet als huurling.

Dat heeft menige parochie, die gemeenschapsgericht is mogen ervaren in de voorbije periode. Vanop afstand mochten ze samen eucharistie vieren. Ge voelde door het scherm van menig pc de warme barmhartige gloed van Onze – Lieve – Heer.

Ook al zijn er perioden van twijfel, van onmacht, van zorg, van kommer en kwel waarin duisternis heerst over pleinen en straten.

Die periode hebben de leerlingen van Jezus ook aan de lijve mogen ondervinden.

Thomas in het bijzonder

Hij was er niet bij, die eerste Pasen…

Ook wij waren er niet bij, vorige week…

En dan horen we vandaag hier vertellen…

T ‘is Pasen geweest…

Zelfs de Paaskaars is nog niet in haar volle glorie kunnen binnenkomen…

Zelfs nu zijn, zoals toen de deuren gesloten zodat niemand binnen kan,

Omdat we en stoumelinck aan het vieren zijn….

En dat doen we,

In verbondenheid met u, lieve vrienden in de Heer, waar u zich ook moge bevinden.

En toch zeggen jullie?

Maar, we wisten van niets, vorige zondag…

Ge staat dat hier schoon te zeggen van op uwe Brusselse preekstoel

Kom ons ne keer vertellen, hoe dat in elkaar zit…

We voelen hem de laatste tijd niet meer…

We misten die kracht om te geloven, om te onderkennen…

We mogen zelf niemand aanraken…

Thomas, die kon dat nog….

Als de corona nog lang blijft duren, dan hebben we alle voeling verloren.

We zijn als schapen zonder herders…..

Meer dan ooit zijn wij allemaal geworden zoals Thomas….

Er ontbreekt ons iets, geef ons een bewijs…

Geef ons het ultieme teken…

En dat teken, lieve mensen is er werkelijk, ook vandaag.

Want zelfs bij gesloten deuren, komt hij hier binnen…

Zelfs bij gesloten harten, op het ogenblik dat wij ons laten toucheren is hij vlak bij.

Hij dartelt op de snaar van ons geweten.

En stoumelinck, wie weet is Hem hieral ….

En, is Hem ook in de huiskamer binnen geraakt,

Bij superbeveiligde deuren en gewapend driedubbel glas…

Geen virus in jullie pc houdt Hem tegen…

Hier is Hem ondertussen al gearriveerd… Hij is niet weg geweest….Ben er zeker van…, ik voel dat… ( wijzend naar tabernakel)

Maar straks,

Wacht nog efkes,

Wanneer we hier verder Eucharistie gaan vieren met brood en wijn, het teken van de verrezen Heer.

Dat teken dat ons ten volle doet leven en ons doet samenkomen.

Dan toont de verrezen Heer, de Christus zijn volle werkelijkheid, dan is Hij bij ons…

En kunnen we stamelen: “Mijn Heer, mijn God”

Eucharistie als wezenlijk cristalisatie punt van ons Katholiek zijn.

Met als summum, die woorden van Thomas: ‘Mijn Heer, mijn God.

Deze woorden, mogen ons ten diepste tot bij vergeving brengen.

Als gemeenschap is dat een levensopdracht. Gemeenschap vraagt om vergeving. Anders kunnen we niet samen leven.

Met God als Barmhartige vader is het onze opdracht als herders, priesters elkeen te pardonneren, vergiffenis te schenken op vragen op voorwaarde dat we eerst vrede sluiten met onze naasten.

Vrede zij u,

Mogen die woorden van Jezus ons ten diepste raken, beroeren

Moge vandaag meer dan ooit onze gedachten zijn bij diegenen die eenzaam sterven,

Bij diegenen bij wie we met handschoenen en masker de zalving mogen toedienen.

Bij die personen waar we zelfs als pastoor niet binnen mogen komen..

Lieve God, Help ons ten diepste, alle dagen van ons Leven,

Mijn Heer, mijn God.