Evangelie van de dag- zondag 26.04.2020 Gebroken brood, Geestelijke communie
Broodnodige giften voor de camera installatie worden nog altijd aanvaard op
BE79 4370 1811 9133 vzw vpw Brussel West afd. 202
e-mail:kerkjette@gmail.com
GSM Dirk 0477604265
We wensen iedereen een mooie zondag.
Verbonden in het gebed.
Gebroken brood
Emmaüs
Wij allen hebben veel gemeen,
vandaag de dag,
O zo verblind zoals geen een.
Wij blijven vreemden voor elkaar.
We zien niet klaar.
Zelfs onze Kerk vandaag de dag,
loopt soms wat kreupelig en mank.
De hoop is soms zo ver te zoeken,
waar wij, die weg opmoeten.
Die weg die God voor ons heeft uitgestippeld.
Dank zij de Kerk ons voorgezegd.
En toch o zo verdwaald.
Op weg naar Emmaüs, jaren geleden
Kwam Jezus ook die broeders tegen.
Bedroefd, bedrukt en onvoldaan
hadden ze nog een weg te gaan.
Die weg, die tijd hadden ze nodig
Om te ontdekken het gelaat
van ieders toeverlaat.
Al gaande gingen stilaan weer hun ogen open.
Het brood gebroken,
De Heer ontsloot voorgoed hun ogen.
Vermoeidheid was opeens verleden tijd.
Ze keerden weer, hun hart verblijd.
Hoe Jezus komt in ons bestaan,
met brood en beker in zijn naam.
Hoe levendig het was in het begin.
Hoe mensen het zo zeer hebben betracht.
Vandaag de dag,
is het voor velen niet meer hun gedacht.
En steeds opnieuw
wordt het ons aangeboden.
Die keuze die we maken met ons ogen.
Gaan wij de weg op van het Leven
om zo te kijken in het heden.
En zo de Schepper tegemoet
Die kracht van ochtendgloed.
Om zo uiteindelijk te rusten.
Om stil te staan in ons bestaan,
de Weg met Jezus samen gaan.
Die Weg, de Kerk, moedigt ons aan.
Om dankbaar in t leven in te slaan.
Zo zien wij Hem in alle dingen.
Als tastbaar teken in het heden.
Maar eens als wij erkennen zijn gezicht,
verdwijnt
Hij weer en eindigt dit gedicht.
Laken, Paaswoensdag 15 april 2020
Nu het in deze uitzonderlijke tijd niet mogelijk is om samen eucharistie te vieren en de kracht en de zegen in de communie fysiek te verkrijgen, kunnen we in de stilte van ons hart het verlangen uitdrukken Christus te ontvangen, overtuigd dat Hij in ons hart en in ons ‘samenleven’ aanwezig komt in Zijn Liefde en Zijn Kracht…
Dat biddend uitdrukken van het verlangen om Hem te ontvangen in ons hart, wordt de geestelijke communie genoemd.
Zondag, 26.04.2020
evangelie (Lc. 24, 13-35)
In die tiijd waren er twee leerlingen van Jezus op weg naar een dorp dat Emmaüs heette en dat zestig stadiën van Jeruzalem lag. Zij spraken met elkaar over alles wat was voorgevallen. Terwijl zij zo aan het praten waren en van gedachten wisselden, kwam Jezus zelf op hen toe en Hij liep met hen mee. Maar hun ogen werden verhinderd Hem te herkennen. Hij vroeg hun: “Wat is dat voor een gesprek dat gij onderweg met elkaar voert?” Met een bedrukt gezicht bleven ze staan. Een van hen, die Kléopas heette, nam het woord en sprak tot Hem: “Zijt Gij dan de enige vreemdeling in Jeruzalem, dat Gij niet weet wat daar dezer dagen gebeurd is?” Hij vroeg hun: “Wat dan?” Ze antwoordden Hem: “Dat met Jezus de Nazarener, een man die profeet was, machtig in daad en woord in het oog van God en van heel het volk; hoe onze hogepriesters en overheidspersonen Hem hebben overgeleverd om Hem ter dood te laten veroordelen en hoe zij Hem aan het kruis hebben geslagen. En wij leefden in de hoop, dat Hij degene zou zijn die Israël ging verlossen! Maar met dit al is het reeds de derde dag sinds die dingen gebeurd zijn. Wel hebben een paar vrouwen uit ons midden ons in de war gebracht; ze waren in de vroegte naar het graf geweest, maar hadden zijn lichaam niet gevonden en ze kwamen zeggen dat zij ook nog een verschijning van engelen hadden gehad, die verklaarden dat Hij weer leefde. Daarop zijn enkelen van de onzen naar het graf gegaan en zij bevonden het zoals de vrouwen gezegd hadden, maar Hem zagen ze niet.” Nu sprak Hij tot hen: “O, onverstandigen, die zo traag van hart zijt in het geloof aan alles wat de profeten gezegd hebben! Moest de Messias dat alles niet lijden om in zijn glorie binnen te gaan?” Beginnend met Mozes verklaarde Hij hun uit al de profeten wat in al de Schriften op Hem betrekking had. Zo kwamen ze bij het dorp waar ze heen gingen, maar Hij deed alsof Hij verder moest gaan. Zij drongen bij Hem aan: “Blijf bij ons, want het wordt al avond en de dag loopt ten einde.” Toen ging Hij binnen om bij hen te blijven. Terwijl Hij met hen aanlag nam Hij brood, sprak de zegen uit, brak het en reikte het hun toe. Nu gingen hun ogen open en zij herkenden Hem, maar Hij verdween uit hun gezicht. Toen zeiden ze tot elkaar: “Brandde ons hart niet in ons, zoals Hij onderweg met ons sprak en ons de Schriften ontsloot?” Ze stonden onmiddellijk op en keerden naar Jeruzalem terug. Daar vonden ze de elf met de mensen van hun groep bijeen. Dezen verklaarden: “De Heer is werkelijk verrezen, Hij is aan Simon verschenen.” En zij van hun kant vertelden wat er onderweg gebeurd was en hoe Hij door hen herkend werd aan het breken van het brood.
Reacties
Een reactie posten
Plaats hier jouw reactie